کهنه رفیق

خدايا اميدم به توست وقتی ميبينم تو روزگارمون

حواس خيلي ها جمع تو نيست

دل خيلي ها حرم تو نيست

نيست كه جوونا بجای نخود كشمش زمون بزرگترا مواد و در شرايط خيلي خوب سيگار دستشونه

نيست كه گوجه تو هر مغازه به قيمت دلخواه فروشنده فروخته ميشه

نيست كه حواسها جمع خونواده ها نيست

نيست كه حواسها جمع كنار يه سفره نشستن نيست

نيست كه حواسها به احترام بزرگترا جمع نيست

نيست كه حواسها به نامحرم و بگو بخندا نيست

نيست كه يكی سفرش پهنه و دلخوشی برا خوردن نداره و يكي دل خوش نداره كه سفره هم داشته باشه

اما خدايا اين وسط اميد من به توست

چون خيلي ها هم هستن كه مثل اونايي كه گفتم نيست

مثل جووني كه لحظه اذان در خونشو ميبنده و مياد در خونه خودت

مثل بقال محله ای كه آب قاطی شيرش نميكنه

مثل مادربزرگی كه هر ماه بعد روضش سفره پهن ميكنه برای دور هم بودن بچه ها و نوه هاش

مثل جووني كه تو اتوبوس جاشو به بزرگترش ميده

مثل سبزي فروشي كه وسايل مشتري هاي مسن رو تا دم در خونش ميبره

مثل كسيكه برا سقاخونه ضامن آهوت چند روزه تو خودشه

.

.

خدايا حواسمون رو جمع خودت كن كه اميد ما باز هم به توست